Prolog

Nogi się pod nim ugięły. Nie rozumiał w którym momencie wszystko zeszło na zły tor. Miał wrażenie, że to jego wina. Do cholery, mógł przecież temu zapobiec! Mógł ją pocieszyć, kiedy się załamała, mógł z nią o tym rozmawiać, mógł z nią po prostu być. Jednak nie zrobił tego. Pytanie DLACZEGO? Wydawać się mogło, że nie przejmował się tym, co się z nią dzieje. A teraz jej nie ma. Odeszła. Nie wiadomo, czy kiedyś jeszcze ją zobaczy. Położył kawałek pergaminu na kolanach. Twarz ukrył w dłoniach, wyglądał teraz jak jak mały chłopczyk. Płakał. Spróbował przeczytać jeszcze jeszcze raz wiadomość zapisaną starannym pismem, na którym widać było ślady łez – i jego, i jej.

18.07.1977r.

Drogi Syriuszu!

Przemyślałam to co powiedziałeś mi w pociągu. Może i masz rację. Mam po prostu dosyć waszego zapewniania mnie, że wszystko będzie dobrze. Ja wiem że nie będzie. Mówię, a raczej piszę, po raz setny że nie zrobiłam tego naumyślnie. Byłam po prostu w szoku po wiadomych wydarzeniach tamtego tygodnia, a raczej miesiąca. Piszę Ci to, ponieważ nadal jesteś moim złośliwym, ale kochanym przyszywanym braciszkiem i nie chcę, byś myślał że do końca postradałam zmysły i nie jestem w stanie Ci, a raczej Wam odpisać. Tak ten list jest dla was wszystkich. Nie mam siły pisać jeszcze czterech listów. Wracając. Nadal nie mogę sobie tego wybaczyć. W tym roku dużo się działo. Stanowczo za dużo. Pamiętaj, że bez względy na wszystko jestem przy Tobie, Dorcas, Ann, Remusie i Jamesie, jeśli nie ciałem to duszą. Przepraszam jeśli Cię tym zranię, jeśli Was wszystkich zranię, ale ja tak dłużej nie mogę... Jego śmierć wiele mi uświadomiła. Muszę teraz wszystko sobie poukładać. Żyjcie dalej, najlepiej zapomnijcie, że kiedyś istniała taka rudowłosa istotka, którą byłam ja. Wiem że ten list jest krótki, ale za to treściwy. Możesz traktować go jako pożegnanie. Nie wiem kiedy wrócę do Hogwartu, o ile wrócę. Po prostu to zaakceptujcie. Spełniajcie marzenia i uczcie się pilnie!

Przepraszam za wszystko

Twoja siostrzyczka

Lily

Uderzył zaciśniętą pięścią w ścianę. Mocno. List upadł na podłogę. Stracili ją, na zawsze ją stracili. To koniec. Po pokoju rozeszło się trzaśnięcie drzwi.